Esse enim, nisi eris, non potes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, quod res alia tota est? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc
philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent
sententiae.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit
tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Idem adhuc; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Dat enim intervalla et relaxat.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Cave putes quicquam esse verius.
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Bork: Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Quid Zeno?: Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Etiam beatissimum?: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Memini vero, inquam;: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quae contraria sunt his, malane? [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Beatus sibi videtur esse moriens.